หนังสือกวีนิพนธ์ “หัวใจป่า” ของ พล พิมพ์โพธิ์ เป็นผลงานรวมบทกวีนิพนธ์ใช้คำประพันธ์ ประเภทกลอนสุภาพเป็นหลัก มีกาพย์ยานีแทรกเล็กน้อย แบ่งเป็น ๓ ตอนด้วยกัน คือ
ตอนที่ ๑ ป่าไม้ ประกอบด้วยผลงาน ๑๔ สำนวน พูดถึงเรื่องราวธรรมชาติของแมกไม้มวลดิน น้ำและป่า สวนดอกไม้ ชีวิตสัมพันธ์ของบ้าน คน และป่าไม้ “คนอยู่อิงอาศัยเพราะได้ป่า สัตว์นานาก็พึ่งพิงอิงอาศัย ป่าคือบ้านทุกชีวิตทุกจิตใจ หมู่บ้านใหญ่รวมร่วมผูกพัน ใครอยู่ป่าคือเจ้าถิ่นดินแดนป่า ต้องพิทักษ์ต้องรักษาต้องสร้างสรรค์ เสือไก่หมีชะนีค่างไม่ต่างกัน คือเจ้าบ้านทั้งนั้นของป่านี้” สำนวนโวหารเรียบง่าย ไพเราะงดงาม
ตอนที่ ๒ ป่าเมืองประกอบด้วยผลงาน ๙ สำนวน กล่าวถึงชีวิตที่สัมพันธ์อยู่ในชุมชนเมือง “หากจะลองไถ่ถามสนามหญ้า จะแบ่งมาก็ไม่เหลือสักเนื้อที่ ข้อจำกัดข้อเก่าที่เรามี จึงถูกตีกรอบกฎกำหนดชัด แต่ในกรอบขอบคั่นอันคับแคบ ดูเหมือนแทบย่ำแย่เพราะแออัด กำแพงรั้วหลังโรงเรียนติดรั้ววัด ยังพอจัดพื้นที่สีเขียวเติม” ฉันทลักษณ์ถูกต้องตามกฎเกณฑ์ เนื้อหาสาระเหมาะสมกลมกลืน การใช้ถ้อยคำได้อรรถรสชัดเจน มีบทเด่น เช่น เงินทองของแม่ อาณาจักรแห่งลมหายใจ เป็นต้น
ตอนที่ ๓ ป่าใจ ประกอบด้วยผลงาน ๑๕ สำนวน เป็นการบอกเล่าจิตสำนึกภายในของกวี “ปลูกต้นจิตสำนึกให้ลึกสุด เริ่มต้นที่จิตมนุษย์ใช่ใครอื่น เพื่อให้พอต่อหวังอย่างยั่งยืน ก่อนขมขื่นเกาะกินแผ่นดินใจ เอาน้ำใจน้ำรินแผ่นดินชุ่ม ความอาทรปกคลุมต้นกล้าใหม่ รานเหยียดหยัดต้นทะยานแผ่ ก้านใบ แย้มดอกไม้ช่อผลบนลานรัก” มีอีกหลายบทกลอนที่อ่านแล้วทำให้รู้สึกได้ว่า “โลกเรานั้นมีสีทอง คืออาทิตย์ฉายส่องจากห้องสวรรค์ ปลุกชีวิตให้ฟื้นตื่นชีวัน จุดไฟฝันทอประกายสายลมบน” สามารถใช้รสคำรสความได้อย่างเหมาะสมพอสมควร
คณะกรรมการตัดสินจึงมีมติให้ “หัวใจป่า” ผลงานของ พล พิมพ์โพธิ์ ได้รับรางวัลรองชนะเลิศอันดับ ๒ รางวัลเซเว่นบุ๊คอวอร์ด ประเภทกวีนิพนธ์ ประจำปีพุทธศักราช ๒๕๖๔
