“ระเบียงตะวัน” ของสุขุมพจน์ คำสุขุม โดยภาพรวมผู้เขียนเสนอเรื่องราวอดีต ที่เป็น ‘ร่องรอยการพบ-พรากของชีวิต’ อ่านแล้วทำให้หวนระลึกถึงบรรยากาศเก่า ๆ ที่เต็มไปด้วยเสน่ห์มนต์ขลัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสังคมชนบท ซึ่งบรรยากาศเหล่านั้นแม้แต่ในยุคปัจจุบันก็ยังคงอยู่ เนื้อหาค่อนข้างหลากหลาย ทั้งเรื่องราวชีวิตผู้คน สังคม รวมถึงฉายภาพสะท้อนปัญหาต่าง ๆ โดยผู้เขียนไม่สรุปว่าต้องทำอย่างนั้น ต้องทำอย่างนี้ ปล่อยให้ผู้อ่านได้คิดเอง นี่คือเสน่ห์ และเสน่ห์อีกอย่างในงานเล่มนี้ คือ มีอารมณ์ขัน

ในส่วนของเชิงชั้นทางวรรณศิลป์ ถือว่าชั้นเชิงดี มีความชัดเจน แม่นยำในฉันทลักษณ์

          “นัยน์ตาใสซื่อสื่อสัมผัส                                  แจ่มชัดเป็นมิตรไร้ปริศนา

ถ้อยคำชาวบ้านไร้มารยา                                     ดวงหน้าดวงใจมิไกลกัน

แลกเปลี่ยนความรัก  แลกผักหญ้า                                   ปูปลากุ้งหอยมาก-น้อยนั่น

ราคาสูงต่ำไม่สำคัญ                                           หมู่บ้านผูกพันแบ่งปันกิน”

หรือ…

          “พวกผู้แทนเชื่อไม่ได้  มึงไม่รู้                      มึงเชื่อกูอีวันทา  มึงอย่าขำ 

มันแจกเงินแจกทองมึงต้องจำ                                      รับแล้วทำเออออ  ป้อยอมัน”