“ระเบียงตะวัน” ของสุขุมพจน์ คำสุขุม โดยภาพรวมผู้เขียนเสนอเรื่องราวอดีต ที่เป็น ‘ร่องรอยการพบ-พรากของชีวิต’ อ่านแล้วทำให้หวนระลึกถึงบรรยากาศเก่า ๆ ที่เต็มไปด้วยเสน่ห์มนต์ขลัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสังคมชนบท ซึ่งบรรยากาศเหล่านั้นแม้แต่ในยุคปัจจุบันก็ยังคงอยู่ เนื้อหาค่อนข้างหลากหลาย ทั้งเรื่องราวชีวิตผู้คน สังคม รวมถึงฉายภาพสะท้อนปัญหาต่าง ๆ โดยผู้เขียนไม่สรุปว่าต้องทำอย่างนั้น ต้องทำอย่างนี้ ปล่อยให้ผู้อ่านได้คิดเอง นี่คือเสน่ห์ และเสน่ห์อีกอย่างในงานเล่มนี้ คือ มีอารมณ์ขัน
ในส่วนของเชิงชั้นทางวรรณศิลป์ ถือว่าชั้นเชิงดี มีความชัดเจน แม่นยำในฉันทลักษณ์
“นัยน์ตาใสซื่อสื่อสัมผัส แจ่มชัดเป็นมิตรไร้ปริศนา
ถ้อยคำชาวบ้านไร้มารยา ดวงหน้าดวงใจมิไกลกัน
แลกเปลี่ยนความรัก แลกผักหญ้า ปูปลากุ้งหอยมาก-น้อยนั่น
ราคาสูงต่ำไม่สำคัญ หมู่บ้านผูกพันแบ่งปันกิน”
หรือ…
“พวกผู้แทนเชื่อไม่ได้ มึงไม่รู้ มึงเชื่อกูอีวันทา มึงอย่าขำ
มันแจกเงินแจกทองมึงต้องจำ รับแล้วทำเออออ ป้อยอมัน”