ผู้เขียนมีความช่างคิด ช่างสังเกต สามารถหยิบยกสิ่งรอบตัว อาทิ ปัญหาสังคม-การเมือง ปัญหาการศึกษา-วัฒนธรรม ฯลฯ นำมาสื่อสะท้อนเป็นประเด็นปลีกย่อยได้อย่างน่าสนใจ โดยสามารถใช้สำนวนภาษาและลีลาวรรณศิลป์ในการนำเสนอได้ดี หลายบทหลายสำนวนมีความคมคาย อาทิ “พรหมองค์เดียวที่ลิขิตชีวิตคน คือใจตนไม่ใช่ใครอื่นเลย” หรือ “คนล่าฝันไม่รู้ว่าฝันล่าคน ต่างหลงกลลาภสรรเสริญเกินพอดี”